In de discussie of BDSM nou ‘ziek’ is of of dat er minstens zorgelijk naar gekeken moet worden is wel weer een nieuwe stap gezet in de Idaho State University waar een aantal sociologen eigenlijk tot de conclusie is gekomen dat we het stigma van BDSM zouden moeten verwijderen. Het is beter om er naar te kijken als een soort van hobby, een “vrijetijdsbesteding”. Vergelijkbaar bijvoorbeeld met golfen.
Een manier van kijken bepaalt wat je ziet
“Historically, BDSM has long been understood from a psychopathological perspective. (…) In considering the many academic and nonacademic accounts of BDSM, our focus is to suggest that a broad leisure perspective currently offers the best theoretical approach to begin making sense of BDSM” Dr DJ Williams et al
De psychopathologische verklaring BDSM die tot nu toe telkens werd gezocht bij beoefenaars van BDSM (“Wat is er gebeurt in je jeugd dat je ‘zo’ bent”) mogen we gerust los gaan laten, zo stellen de onderzoekers. Er zijn ook mensen die hun hobby als afleiding gebruiken om het anders ondraaglijke dagelijkse leven aan te kunnen… en dan vinden we het ineens best een goed idee. Waarom zou dat bij BDSM anders zijn. Omdat het een seksuelere connotatie heeft?
Als we BDSM als hobby beschouwen kunnen we ook gaan kijken naar de positieve aspecten ervan voor onze levenskwaliteit.
In de nieuwe studie, gepubliceerd in the Journal of Sexual Medicine, ondervroegen Dr. Williams en zijn collega’s 935 BDSM-deelnemers vanuit deze visie.
En gezien als hobby komen de overeenkomsten ineens naar voren: het creëren van een gevoel van avontuur en het verminderen van stress, het ontmoeten van gelijkgestemden, het ontwikkelen van persoonlijke vaardigheden.
De onderzoekers suggereerden dat een herindeling wetenschappelijk belangrijk was, omdat het stigma van het seksueel contact weg kan vallen waardoor BDSM begrepen en onderzocht kan worden als een “legitieme vrijetijdservaring met belangrijke persoonlijke voordelen, vergelijkbaar met skiën, wandelen, fotografie of schilderen”.
“Onze bevindingen tonen, overweldigend, dat BDSM past bij eigenschappen van een gemeenschappelijke vrijetijdservaring, vergelijkbaar met mensen die van golfen, zwemmen en het bijwonen van culturele evenementen houden.”
Persoonlijke overweging
Nou ben ik het er -met anderen*– nog niet helemaal van overtuigd dat BDSM helemaal los gezien kan worden van seksualiteit. Maar ik ben wel blij met het feit dat een nieuw paradigma om naar BDSM te kijken ook ineens meer licht schijnt op de positieve, salutogene aspecten van BDSM en de BDSM-community.
Met name voor mensen die net uit de kast komen is het makkelijker uitleggen dat je een -misschien wat ongebruikelijke- hobby hebt dan dat je iets doet dat tot voor kort in het bijbeltje van de psychiatrie stond opgenomen. En zeker van belang voor de mensen die gediscrimineerd worden om hun voorkeuren.
Bij vragen: neem even contact op*
KinkAware.Info 
Wat een vreemde constructie. Je noemt het uit de kast komen. Als je gediscrimineerd wordt en dan is de oplossing doen alsof het een hobby is? Ik ben uit de kast gekomen. Ik ben submissive als geaardheid. Eindelijk weet ik wat er mis ging in relaties. Ik kon niet zijn wie ik ben. Dat een hobby noemen vind ik denigrerend. Homoseksueel zijn is ook geen hobby het zegt iets over de manier waarop je seksueel geintresseerd bent maar nog meer over waar je je bevind in een liefdesrelatie. Als daar nog steeds op gediscrimineerd wordt of er weinig begrip voor is dan moeten we daar iets aan doen niet het verstoppen als hobby. Twee oudtantes hebben hun hele leven hun lesbisch zijn verstopt onder dan wonen we goedkoop. Laten we BDSM ook emanciperen.
Hannah
LikeLike
Helemaal met je eens Hannah: laten we BDMS emanciperen.
Je raakt een lastig en vooral (ander) probleem. Is BDSM een geaardheid? Ik heb ooit discussies gehad met homoseksuele mannen die het op hun beurt denigerend vonden dat ik mijn BDSM-gevoel een geaardheid noemde. Dat ik dat durfde te vergelijken met hun geaardheid. Is het zijn van een fetishist een ‘geaardheid’? Als submissie een geaardheid is, is sadisme en masochisme dat dan ook? Of de behoefte om vastgelegd te worden in bondage? Wat doen we dan met de mensen die op de ene as van BDSM zwaar scoren terwijl ze voor de rest niet zo veel hebben met de andere assen… zijn dat geen ‘echte’? Of de straciatella BDSM-er, is dat een geaardheid?
BDSM is voor veel mensen in ieder geval een diep gevoeld gevoel en ik herken absoluut het gevoel “thuis te komen” toen ik het labeltje “BDSM” tegenkwam (of eigenlijk destijds was het labeltje “sadomasochist”). Is het dan -zoals jij het beschijft- “doen alsof” het een hobby is? En onder “hobby”: er zijn mensen die bereid zijn om hun vingers te verliezen, of zelfs hun leven, voor hun hobby (bergbeklimmen bijvoorbeeld). Hoe ver gaat “hobby”? Bepaalt het op een gegeven moment je identiteit?
Dat is waar dit over gaat. Niet om iets terug te dringen naar een ‘onschuldig hobbietje’ zodat we het er verder niet meer over hoeven te hebben, sterker nog. Dit is voor mij een belangrijke hobby. En deze vergelijking kan ons helpen om het er juist over te hebben zonder beschaamd door onze omgeving, juist om te laten zien dat het bijdraagt aan onze levenskwaliteit.
Ik denk dat je -als je met mensen in gesprek wilt- dat je er verstandig aan doet om metaforen te zoeken die mensen begrijpen inplaats dat je bewoordingen kiest waardoor je al afstand hebt gecreeerd voordat je met het gesprek bent begonnen.
Daarom vind ik het een interessante manier om over ons gevoel na te denken. “Geaardheid” als jij dat zo voelt, ik heb geen enkele behoefte om daar over in discussie te gaan. Dus laten we iets doen aan discriminatie en zichtbaar zijn, wat mij betreft.
LikeLike